Bosnië en Herzegovina

Ik ben begonnen in Sarajevo. Onderweg waren er al veel restanten van het oorlogsgeweld te zien. Veel kogel gaten in huize, verwoeste gebouwen, maar ook veel hele moderne gebouwen. In de stad zelf waren ook een aantal monumenten te zien. Het hostel bood een tour aan waarin veel over de oorlog werd uit gelegd en laten zien. Deze heb ik dan ook de volgende ochtend gedaan. Die dag eerst de stad verkent, wat aan voelt als een prettige stad. Toen heb ik ook 2 soldaten uit Ierland ontmoet. Met hun heb ik die avond op getrokken. 2 hele leuke en rustige jongens, die erg lief voor me waren. De volgende ochtend yeb ik ook met hun de tour gedaan.
De tour was zwaar en erg beladen. Ik denk dat door de thuissituatie alles ook dieper binnen kwam, omdat het verdriet rondom dood gaan zo vers en voelbaar is. We werden mee genomen een berg op. Op die berg lieten ze de plekken zien waar Servische snijper schutters lagen. De hele dag lagen ze daar te wachten tot er beneden iemand in de straat liep die ze neer konden schieten. Deze mensen waren dan alleen maar op zoek naar wat water of voedsel om te kunnen overleven. Heel aandoenelijk. Hoe de tanks op gesteld stonden, ze hoefde niet eens te mikken, ze raakten de stad toch wel. De Bosniers hebben ze buiten kunnen houden, maar voor mij erg onwerkelijk, omdat de stad zo kwetsbaar lag. 1 van de reden dat de Bosniërs zolang vol hielden was de tunnel of hope. Waar we ook zijn gaan kijken. Burgers kregen het voor elkaar een tunnel te graven van de stad naar een rustiger stuk. Vanuit deze tunnel werd alles aan en af gevoerd. Dus ook soldaten en munitie of voedsel en brandstof. De Serviërs hebben de tunnel nooit met zekerheid gevonden, al wisten ze waar hij ongeveer moest liggen. 1 van de bouwers van de tunnel, de man die alle materialen s nachts aan reed, is daar nog steeds. De man zat vol haat, hij had het gevoel dat ze onvoldoende beloond waren voor de tunnel en dat de regering met de eer er vandoor ging. Verder zijn er in de stad overal 'rozen' te vinden. Afdrukken van ingeslagen bommen. Ze hebben daarbij ook aangegeven wie er door vermoord zijn.
Een zwaar beladen dag dus waar ik ook echt van moest bij komen.
Volgende dag ben ik afgereisd naar Mostar een plek die ook zwaar onder vuur heeft gelegen, maar dat gedeelte had ik genegeerd. Ik ben gereisd met een Amerikaan die verliefd was geworden op en Nl meisje, maar niets van haar begreep, omdat de cultuurverschillen zo groot waren. Maar volgens mij waren het gewone normale vrouwe onduidelijkheden, maar als Nl vrouw weet ik natuurlijk niet hoe dat in zijn land is. Maar het heeft tot grappige gesprekken geleid.
En nu.. Kroatië Split met Rik, iets waar ik al heel lang naar uit heb gekeken.